آنگونه می اندیشیم که روح آدمی پس از مرگ به پرواز می آید و چه بسا میتوان گفت … آن ، قبل از وارد شدن بر جسم پرنده ای بی پروا بوده است که جهان را یکسره زیر سایه بالهای خود طی نموده. و بی شک شوق پرواز همچنان بعد از اختراع ابزار آن ، باز هم در جان ادمی ماناست. او در معراج ، در میلاد ، در مرگ ، و در هر تحرک معنوی خود را پرنده ای مییابد. و باشد که اینگونه متصور شویم ادمی که روح است ، پرنده ایست بی پروا ، در انتظار رهایی…