عکس آنلاین[1]/مصطفی ملکی: گذر زمان و اثری که در اکنون دارد همانی است که گاهی «خاطره»اش می نامیم و گاهی همان خاطره را «نوستالژی» و بسته به یگانگی‌اش در زمان و ابژه‌ای که در اکنون بازنمایی آن را بر عهده دارد «آنتیک» نام می‌نهیم. زمانی آنتیک را در بر زبان می‌آوریم که صحبت از یک و یا چند سده‌ی گذشته باشد. آنتیک‌هایی بسیار پربها چه از نظر گذر تاریخ و چه از نظر حراجی‌ها. لذت گذر زمان را با دیدن آنها در خود احساس می کنیم. پرتره‌ی پادشاهی در قرن هجده، جامی به جای مانده از یک امپراطوری در چند هزار سال پیش و … .
مدتی پیش خبری منتشر شد مبنی بر اینکه در ایالات متحده تنها ۱۹۰ مغازه ی چاپ عکس یک ساعته باقی مانده است. سرعت کاهش ویران کننده ای که نویسنده ی مقاله هم از آن در تعجب بود.
او با این سوال تعجب خود را بیان کرد: «چقدر می تواند بد باشد؟ کسب و کار دیگری را می‌توان سراغ داشت که این چنین ریزشی را فقط طی دو دهه داشته باشد؟» شاید تا فقط چند سال دیگر قرار است تنها یکی از این مغازه‌ها آن هم به عنوان یک مکان سمبلیک وجود داشته باشد. یک سمبل نه با پیشینه ی چند صد سال، نه، با پیشنه‌ی چند ده سال!
یکی از ورشکستگان این کسب و کار می‌گوید: «زمانی صف‌های طولانی پشت مغازه اجازه‌ی هیچ کاری را نمی‌داد. اما به مرور و سال به سال و بعد ماه به ماه زمانِ هر کاری را داشتیم الّا کاری که قبلاً انجام می دادیم. هر روز خبر می‌رسید که فلانی مغازه‌اش را تعطیل کرده است. اما من تصمیم گرفتم که بمانم. تحمل می کردم. به ناگاه دیدم که کار ما را همان تلفن همراه، بدون صرف زمان انجام می‌دهد. حتی دیگر فرزندانم هم برای عکس یادگاری به نزد من نمی آمدند. فهمیدم که دیگر جایی برای من و برای کار من نیست. خودم را چون لاک پشتی فرض می‌کردم که هزاران فرسنگ با آنچه که اکنون روی می دهد فاصله دارد…»
حال به راحتی می توانیم به آلبوم های عکس چند ده صفحه‌ای خودمان مراجعه کنیم و برایشان بگوییم که تا چند سال دیگر بی مانند خواهید شد. فقط تا چند سال دیگر.
References
- ^عکس آنلاین (aksonline.ir)
نویسنده: زهرا ستوده
