«من هر سال به هر شکلی که امکان آن وجود داشته باشد با جایزه شید همکاری می‌کنم. دلیل اصلی حضورم مستقل بودن شید است که همین موضوع برگ برنده‌ای برای آن در قیاس با دیگر رویدادهای عکاسی است.»

نیوشا توکلیان با اعلام این مطلب افزود: «استقلال جایزه‌های اینچنینی حائز اهمیت است. به اعتقاد من شید در تمام این سال‌ها به هر نحوی که بوده با هر کمبود و مشکلی برگزار شده، اما استقلال خود را حفظ کرده است. همین مساله است که باعث می‌شود چنین جایزه‌‌ای بتواند در طولانی مدت جایگاه خود را مستحکم کند.»

توکلیان که در سومین دوره جایزه عکس شید بعنوان دبیر و در چهارمین دوره بعنوان داور حضور داشته است با ابراز ناخرسندی از افزوده شدن هزینه ورودی برای ارسال آثار در پنجمین دوره گفت: «من با دریافت ورودی از عکاسان چندان موافق نیستم و به نظرم تامین مالی جایزه‌های مستقل نباید از طریق تعیین هزینه ورودی صورت بگیرد. مسلما این مسئله روی تعداد شرکت‌کنندگان تاثیر می‌گذارد و این اصلا خوب نیست.»

این عکاس مستند اما نظر مساعدی درباره داوری تک مرحله‌ای  و ایرانی شذن هیئت داوران دارد: «ما عکاسان خوب و توانایی در کشور خودمان داریم و می توانیم از حضور آنها بهره‌مند شویم. حذف داوران بین‌المللی در صورتی که اغلب به صورت آنلاین و از راه دور به قضاوت آثار می‌نشستند آسیبی به سیستم داوری وارد نمی‌کند. البته اگر داوران بین‌المللی را به ایران دعوت می‌کردیم و آنها نیز اقدام به برگزاری ورکشاپ می‌کردند در آن صورت امکان بسیار خوبی را از دست داده بودیم ولی با شرایط فعلی با عکاسان توانای ایرانی شید می تواند مسیر خود را ادامه دهد.»

برگزیده‌ی جایزه‌ی کارمینیاک ۲۰۱۴ در پایان گفت: «از نظر من در عکاسی و خصوصا عکاسی مستند اجتماعی جایزه گرفتن اهمیت چندانی ندارد. چند روز نام عکاس برگزیده در اخبار شنیده می‌شود و بعد فراموش می شود. چیزی که اهمیت دارد آموزش و برگزاری نمایشگاهی است که ظرفیت عکاسی مستند را نمایش می‌دهد. بخصوص در مورد جایزه‌ای چون شید که در آن موضوعات اجتماعی فرصت دیده شدن می‌یابند.»

نویسنده: زهرا ستوده